Banku.. juch! Waar zijn mijn pringles?!

Maandag en dinsdag waren een beetje standaard. Ik heb gewerkt op het schooltje in de middag naar town en een beetje in het kantoor zitten chillen. Tegenwoordig eten we elke dinsdag in de lodge en ook dit blijft heerlijk, na het eten hebben we een potje zitten weerwolven, erg leuk, maar één conclusie ik bak er niks van… Op woensdag had ik een verrassing voor de keukenvrouwtjes. Ik had een prullenbak gekocht. Ze waren er erg blij mee, maar hadden nog niet door dat ik ook wilde dat ze hem gingen gebruiken, maar de volgende dag zou Sylvester me helpen om wat hygiëne dingetjes aan te pakken. Eenmaal thuis in de compound kreeg ik eindelijk eens de kans om mee te gaan met mijn zussen om water te halen. Salamatu en Shafatu liepen met mega blikken op hun hoofd.. kwam ik met mijn mini emmertje die ik nog met handen moest vasthouden, gelukkig liep mijn kleine zusje Shakira ook mee en die droeg een tomatenblik vol met water op haar hoofd, hierbij leek mijn emmertje toch wat meer, haha... In de avond een gesprek met mijn oudste zus. Beetje awkward, want ik kreeg zo inschrijvingsformulieren van shafatu (die van salamatu waren nog onderweg) in mijn handen geduwd. Ik keek er even naar en wist eigenlijk al hoelaat het was. Een bedrag van 485 cedi (maal twee voor salamatu ook) of ik dat even kon lappen, zodat zij naar de middelbare school kunnen. Lastige gesprekssituaties is inmiddels helemaal mijn ding, dus ik heb netjes gezegd dat ik ook niet zoveel geld heb en voor mijn reis naar Ghana hard heb moeten sparen(ze denken hier dat blanken geldbomen op hun rug hebben groeien). Toch aan de ene kant vind ik het een beetje hypocriet van mezelf, omdat ik maar twee maandjes moet werken voor dat bedrag en ik me bijna alweer bezighoud met het sparen voor de vakantie met de girls.. terwijl ze hier niet eens naar school kunnen. Aan de andere kant verdient het gezin al veel door mijn verblijf, neem ik geregeld fruit en andere lekkernijen mee en zal ik echt niet weggaan zonder mijn halve garderobe achter te laten, maarja toch beetje dubbel gevoel…

Donderdag 21 november werd de prullenbak dan echt geïntroduceerd. Sanatu was direct enthousiast en begon de grond voor de keuken te ontdoen van al het vuilnis. Ook Damata dacht eraan. Zo eet zij altijd nootjes waarop je alleen moet kauwen en vervolgens spuugt ze de rest ongegeneerd op de grond (tafel manieren heb je hier niet echt, hierbij gewaarschuwd.. neem me de eerste maand niet mee naar iets waar ik goede tafelmanieren voor nodig heb , want ook ik ben redelijk ingeburgerd). Dit deed Damata ook uit automatisme, vervolgens had ze het wel door en spuugde ze de rest van de nootjes in de vuilnisbak, haha! Toch leuk dat ze het wel proberen en wel achter mijn ideeën staan. Soms erg frustrerend dat het zulke kleine basis dingen zijn waar ik hier mee bezig ben.. Ik zou zoveel meer willen, maarja aan de andere kant moet de basis goed zijn en dat is hier niet, dus daar moet je je dan eerst op focussen. In de middag hadden we een tassenworkshop geregeld, uiteindelijk bleek de groep te groot en was ik samen met vijf andere vrijwilligers één van de geluksvogels om op zaterdag 8 uur terug te komen (doei doei idee om lekker uit te slapen, na elke dag om kwart voor 6 op te staan kan een dagje extra er ook wel bij.. Grr). Eenmaal terug in het kantoor had Bash het geniale idee om FF het tapijt te vervangen voor het nieuwe… Uiteraard duurde dit wat langer en werd de spierkracht en het ruimtelijk inzicht van de vrijwilligers behoorlijk op de proef gesteld. Ook hebben we weer wat diertjes kunnen zien.. zo krioelde het van de mieren onder het oude tapijt en kon ik de gedachte dat het kantoor mijn enige veilige haven was tegen de kakkerlakken ook wat bijspijkeren, want het bleek absoluut niet kakkerlak vrij=P. Als klap op de vuurpijl nog een muis in het kantoor, die genadeloos, snel en zonder na te denken door Bash werd doodgetrapt met als gevolg vier gillende keukenmeiden (waaronder ik) die vol walging en onbegrip naar Bash keken, haha! Toch is het klusje gefikst en hebben we kunnen genieten van een heerlijke maaltijd in het kantoor en de avond afgesloten met de film klassieker de Lion King.

Vrijdag heb ik niet gewerkt in het keukentje, maar heb ik heel de dag lesgegeven op het schooltje. Beginnend met een les in High school year one over ‘foodproblems in the world’, dit klasje is zo enthousiast (de meesten dan, he.. je hebt altijd van die typetjes) en blij als ik ze les geef, ze bedanken me zelfs na de les, zie je het voor je dat een kind dat in Nederland doet na een schooldag, haha! Vervolgens ben ik naar P6 gegaan om les te geven. Mister Isaac was aanwezig, dus heb ik ze eerst creative arts laten doen met de opdracht ontwikkel je eigen vlag. Aan het eind heb ik nog een voedingsles gegeven ‘The need of drinking water’. P6 is erg groot, ik had last van mijn keel en hoest veel op het moment dus had geen zin om veel te schreeuwen of moeite te doen om ze te laten luisteren… Toch blijkt juist stil zijn en wachten tot ze zelf klaar zijn een goede manier om een klas stil te krijgen. Zo zie je ook welke leerlingen je lessen echt leuk en interessant vinden en daar doe ik het uiteindelijk voor. Ik ben geen lerares of pabo student, ik wil kinderen wat bijbrengen over voeding en als me dat al lukt bij een paar leerlingen ben ik al redelijk tevreden!

Dit weekend ben ik weer thuis gebleven. Zaterdagochtend begonnen we met de workshop. Ik was pas een keer bij Maria geweest en dus werd mijn richtingsgevoel behoorlijk op de proef gesteld toen ik samen met Ben (die inmiddels gelukkig weer beter is) de weg moest wijzen. Uiteindelijk zijn we aangekomen dat is het belangrijkste en te laat komen daar doen we hier niet aan.. dat zijn Ghanese tijden hierzo. De tassen workshop was erg leuk, dinsdag kunnen we de tassen ophalen, want de afwerking zou Maria voor ons doen, dus ik ben benieuwd naar het resultaat=D! Na de workshop zijn Ben en ik lekker gaan lunchen bij Crest en hebben we daar ondertussen een filmpje zitten kijken, haha (kan allemaal hier in een restaurant), even boodschappies gedaan en toen was het alweer tijd om te eten bij Swad met alle vrijwilligers.. een dagje vol (lekker) eten kunnen we wel zeggen!

Zondags zijn we naar het zwembad geweest. Even heerlijk relaxen, bijkomen van de werkweek en mentaal voorbereiden voor de komende week=P. Eenmaal thuis werd mij gevraagd of ik Banku wilde eten. Mensen, over banku heb ik al meerdere horrorverhalen gehoord en tot nu toe was ik bespaard gebleven. Toch wilde ik wel zelf meemaken of het echt zo erg is, dus ik probeerde banku. OMG, Gadverdamme wat is dat ranzig.. bij dit is witlof een overheerlijke maaltijd (mama, toch blijft dit geen favoriet). Het is een soort fufu, alleen dan van mais gemaakt. Het is zurig van smaak en dan met pittig sausje erover heen. Banku eten en dan proberen je gezicht in de plooi te houden en uit alle macht proberen niet te gaan kotsen, terwijl er negen mensen verwachtingsvol kijken wat je ervan vind.. Ik kan je vertellen dat is best een uitdaging. Inmiddels heb ik wat trucjes om net te doen of ik meer van het gerecht gegeten heb dan ik daad werkelijk heb (gewoon beetje klieren met eten) .. Toch hadden ze door dat ik weinig op had en werd me aangeboden nieuw eten te kopen. Dit had ik afgeslagen, maar uiteindelijk kwamen ze toch met brood en thee aangelopen, haha! Uit angst dat ik dit prutje nog een keer voorgeschoteld krijg, heb ik toch maar verteld ‘It’s nice, but it is not really my taste’. Dus hopelijk 1 keer nooit meer..!

Xxx

angela