Paul is coming to town!!!

Jaja, ik weet het afgelopen dagen hebben jullie niks gehoord, maar hierbij laat ik toch enig teken van leven blijken. Na maanden, weken en dagen aftellen is het zover. Paul is coming to town! Op nieuwjaarsdag vloog hij naar Accra om daar één nachtje bij toontje te verblijven en vervolgens op twee januari ’s ochtends vroeg het vliegtuig te nemen naar Tamale. Gelukkig was alles goed gegaan en daar stond hij dan opeens na 4,5 maanden… We verbleven een nachtje in de Kids Active Lodge. Veel om bij te praten en eindelijk de kans om alles wat ik in die tijd beleefd heb te laten zien. Zo heb ik hem de chaotische stad laten zien, vol overstekende geiten, vrouwen met gigantische torens op hun hoofden en gebruikten we taxi’s die in Nederland niet eens op de schoothoop zouden liggen. In de middag drankje gedaan bij Sparkles, want het klimaat is toch wel een beetje wennen… Hier hebben we de middag zitten ouwehoeren met alle gangstertjes van de cultural market, die me inmiddels allemaal my sister noemen. In de avond genoten van de lekkere maaltijd bij de lodge en tsja, ook Paul heeft al snel het Ghanese ritme te pakken en lagen al gauw te slapen=p

Vrijdag 3 januari spullen weer ingepakt en eerst langs mijn gastgezin in de compound gegaan. Ze vonden het erg leuk om me weer te zien en om Paul te ontmoeten, behalve Shakira zij was boos omdat ze dacht dat ik geen afscheid had genomen en zomaar weg was gegaan en had haar woensdagmiddag huilend doorgebracht… Ja als je dat hoort breekt je hart! Gelukkig trok ze al gauw bij en kon ze weer lachen om het liedje een hobbelpaard en het kietelen. Paul heeft nog gevoetbald met mijn gastbroertje Salaam en zijn vriendje en hierbij gelijk een bloedblaar opgelopen… zo zie je niks gewend ten opzichte van de Ghanese eelterige kindervoetjes en ik kan gelijk het verpleegstertje uithangen:P We gaan dinsdag als afscheid nog met ze naar het zwembad, dus daar hadden ze allemaal heel veel zin in! Hierna bagage gedropt op het kantoor en richting het station gegaan, want we gaan naar Mole! Op jacht naar de vele olifanten, krokodillen, Pumba’s (everzwijnen) en vele herten. In mijn beleving hebben we maar kort hoeven te wachten op de bus, hij was tenslotte twee uur later dan gepland, Paul vond het wachten lang zat, haha! Busreis verliep soepel op de enkele hobbeltjes na. Paul vind de ghaneesjes helemaal geweldig, zo gaf die zijn camera en heeft hij een jongetje de reis van zijn leven gegeven doordat hij maar foto’s mocht blijven ‘snappen’ en vervolgens ook nog een spelletje mocht spelen op zijn o zo interessante Smartphone, erg lief haha! Eenmaal in Mole aangekomen was het 8 uur en hebben we snel nog wat gegeten. De kamer was groot, kaal en mochten uit drie verschillende bedden kiezen, uiteraard hebben we gescheiden geslapen=P.

De volgende ochtend moesten we vroeg uit de veren, want de voetsafari begon al om 7 uur ’s ochtends. Lopend naar de verzamelplek liepen de apen(bavianen) en Pumba’s (everzwijnen) ons al tegemoet. Even een introductiepraatje, de groepen werden verdeeld en de jacht kon beginnen. De eerste twee uur was de enige spanning die we voelden, wanneer we verse elephant shit vonden. Veel verschillende soorten Bambi’s gezien en everzwijnen gezien. Hoogtepunt van de eerste twee uur was toch wel dat we twee neusgaten van een krokodil ergens ver weg hebben kunnen spotten. Na twee uur zaten mijn benen al onder de schrammen en had ik een flinke blaar opgelopen, maar toch wilden we zo graag olifanten spotten, dus begonnen we ook aan het derde uur. Al gauw hebben we toen de olifanten gevonden bij een meertje. Super gaaf om die beesten in het wild te zien. Dat waren de zere voetjes en de vele schrammen wel waard. In de middag even gerelaxed en bijgekomen op de kamer en vervolgens nog lekker bij het zwembad gehangen waar we nog veel meer olifanten hebben kunnen spotten. Zelfs een klein olifantje zat erbij! In de middag nog een jeepsafari gedaan, genoten van het windje, de bumpyride en the wildlife of Ghana.

Zondag hebben we kunnen uitslapen, op de twee leeuwen na die je bijna nooit ziet in Mole, hadden we alle dieren gezien als we de neusgaten van de krokodil meerekenen. Later in de ochtend zijn we naar de veel bezochte moskee in larabanga en de mognori ecovillage gegaan. In de ecovillage hebben we gekanood, en nog wat mooie vogels en erg grote hagedissen gespot. In middag wat uitrusten op onze kamer en zijn we zelf maar even op avontuur geweest. Zo waren we aan het genieten van het uitzicht wat je vanaf het resort hebt en toen zagen we een krokodil naar de kant toe zwemmen. Een foto van een krokodil hadden we nog niet en zo gingen we toch koppig alleen een stuk het park in om een gave foto te kunnen vastleggen. Uiteindelijk lagen er meerdere krokodillen aan de rand van het meer en was eht erg gaaf om die beesten van zo dichtbij te kunnen zien. Dikke adrenaline kick en een hart dat klopte in mijn keel verder zijn we gelukkig heelhuids teruggekomen in het appartement met een mooie foto van een wilde krokodil. In de avond weer de koffers gepakt, want om drie uur ’s ochtends vertrekt de bus weer naar Tamale.

Maandag 6 januari hebben we het rustig aangedaan. Zo waren we versleten van de busreis. De komende dagen verblijven we in het Ticcs guesthouse. Na de bucketshower die paul heeft kunnen ervaren in Mole was hij wel blij met het nieuwe hostel, geen overbodige luxe maar wel alles wat een kamer moet hebben. In mijn ogen wel heerlijke luxe, zoals een douchekop boven mijn hoofd, een wc die doortrekt en een bed waar je geen enkele plank doorheen voelt. In de middag de stad in geweest om souvenirs te kopen en om mijn volwaardige maaltijd op het schooltje voor te bereiden. Voor driehonderd cedi, wat ik ingezameld heb thuis heb ik een mega zag bonen kunnen kopen voor het schooltje, toch weer wat meer eiwitten in de maaltijd en daar kunnen ze wel eventjes mee vooruit. Daarnaast gaan we woensdag een volwaardige maaltijd bereiden, dus heb ik ook van dat geld kip, en allerlei groentes gekocht. In de avond bij Swad gegeten, maar ook Paul ervaart helaas wat slecht onhygienisch eten met je lijf kan doen en voelt zich wat beroerd.

De volgende dag hebben we uitgeslapen en heb ik daarna vol trots mijn werkplek aan Paul kunnen laten zien. Iedereen vond het erg leuk om Paul te ontmoeten, vooral de kinderen bungelden als apen aan zijn armen(letterlijk), zijn beenhaar werd grondig geinspecteerd en zijn haren op zijn hoofd vonden de kindertjes ook bijsterend interessant. Ik heb hem een rondleiding door het schooltje gegeven en aan iedereen voorgesteld. Helaas mijn een na laatste dag alweer op het schooltje. Best lastig, zeker als de leraren ook geschokt reageren en willen dat je blijft. Paul heeft inmiddels al drie nieuwe vrouwen, Charity (lerares cresh) en Fatima waren al om hu nieuwe husband aan het bekvechten, haha! Dan heb ik het nog niet over de vrouwelijke leerlingen die om hem heen hingen, hahaha! In de middag geluncht bij het Crestrestaurant en mijn internet gefikst (want in alle gezelligheid zou ik bijna mijn verslag vergeten op te sturen). Snel naar het gastgezin toe en die waren zo enthousiast. Paul had zijn gel meegenomen, want die kinders vonden het zo grappig dat zijn haar zo in model bleef en hard was en dat wilden ze ook hebben. Salaam heeft een bal gekregen van paul en kunnen de middag voetballend doorbrengen in het zwembad. Mijn Gastouders waren ook al te blij ons te zien, zeker toen ze de foto’s zagen die ik had meegebracht en de Hollandse stropwafels tevoorschijn haalde. Wat was dat smullen!:) In het zwembad leuke afsluiting gehad met iedereen en veel kunnen lachen. De weg terug viel me wel behoorlijk zwaar, laatste moment aangepakt om nog even flink met Shakira te kunnen knuffelen. Eenmaal thuis begon ik te huilen en in een cultuur waar emoties nooit getoond worden, werd ik dus pontificaal uitgelachen door Salaah, haha! Sahafa en memenatu vonden het ook kut & Shakira die wilde niet aan het afscheid beginnen. Ze keek me niet aan en was bezg met de koekjes die haar vader in der hand had. Ik denk dat ze het aanvoelde, ik heb der een kus op der wang gegeven en met een raar gevoel de compound ‘mijn thuis(zo voelde het de afgelopen maanden) verlaten. In de avond met zijn allen gegeten bij de lodge en de avond afgesloten met een spelletje weerwolven.

Gisteren was de dag van het afscheid toch echt aangebroken. Een dag die ik ingepland had als een dag bezig zijn in de keuken vanwege de bijzondere maaltijd vol groentes en kip, en de middag afscheid nemen van mijn klasjes P6 en high school year one door een leuke afsluitende les, en vervolgens alle klassen rondgaan en ballonnen uidelen aan de kinderen en stroopwafels uitdelen aan de leraren. Zo word je weer met beide voetjes op de ghanese werkwijze gedrukt, want planning zijn hier om totaal in de waar te schoppen. De voorbereiding en het uitdelen van de maaltijd verliep behoorlijk chaotisch, waardoor sommige kinderen heel veel hebben kunnen terwijl anderen niets hebben gehad, terwijl dit juist niet de bedoeling was van de maaltijd. Daarnaast werd er een meeting gehouden onder de leraren, waardoor alle kinderen de rest van de dag hebben gespeeld en probeer dan maar een afsluitende les te geven, niet dus! Ballonnen uitdelen zat er ook niet meer in, want je moet wel suicidaal zijn om met 400 ballonnen een menigte van kinderen in te lopen. Uiteindelijk plannen gewijzigd, niet meer bemoeid met de werkwijze, cadeautjes aan de keukenvrouwtjes gegeven, getrakteerd aan de leraren en afscheid genomen van de kinderen waarvan ik dat wilde. Jammer maar wel een voldaan gevoel en op zich wel weer zin om naar huis te gaan en iedereen weer te gaan zien. Natuurlijk na mijn vakantie met Paul die heel lang mag gaan duren. In de middag afscheidslunch met de vrijwilligers gehad en afscheid genomen van Bash. Nog een drankje gedaan met Dj Wakiki en Loes en ’s avonds zijn we langs Mama Suweiba en de rest van het gastegezin geweest. Ze had heerlijke riceballs gemaakt, met KIP!!(nog nooit gehad tijdens mijn verblijf daar en Paul krijgt het meteen.. grrrr). Een dagje vol afscheid en tranen, maar een tijd die ik nooit meer ga vergeten en waar ik veel van geleerd heb.

Inmiddels zitten we in de bus naar Techiman. Waar we zullen verblijven bij Hand in Hand, de monkey sanctuary en de fullerwatervallen gaan bezoeken. Van daaruit gaan we naar Capecoast om meer te relaxen van het strand en het lekkere weer en kakum national park te bezoeken. Kortom we gaan nog veel leuks belevenen blijven vooral genieten, want de tijd gaat té snel! Zo wij kruipen weer onder onze steen, want jullie zijn weer up to date haha!

Xxxxx
Paul & Angela