Life in the compound

Helaas was het me niet gegund om nog even te genieten van de ‘luxe’ die een gastgezin brengt. Verschrikkelijk geslapen doordat de ratten dachten, laten we Angela voor het laatst nog even terroriseren en de stroom dacht laten we haar alvast wennen aan het geen stroom hebben.. LIGHTS OFF, Geen ventilator.. GRRR! Gebroken uit bed dus. Op het schooltje heb ik het rustig aangedaan, ik voelde me best beroerd een combi van oververmoeidheid, hoofdpijn, duizelig en natuurlijk aan de schijt van al het Ghanese eten van het afgelopen weekend. Na het werk in de keuken, ben ik dan ook gaan liggen in het computerlokaal, waar Esther altijd haar wondverzorging doet. Hier heb ik wat kunnen rusten en misschien zelfs even mijn oogjes toe gedaan (inmiddels ben ik redelijk ingeburgerd en kan ik ook al net als een Ghanees op een harde houten bank in slaap vallen). Op het kantoor snel gegeten en toen naar huis gegaan om mijn laatste koffer in te pakken en afscheid te nemen van mijn gastgezin. Aan de ene kant een heel gek idee, want het voelt nu echt wel als een soort thuis, want je hebt wel een leuke band opgebouwd en leuke dingen meegemaakt met ze, maar ik ben ook wel toe aan de nieuwe uitdaging, want ik ben het gesnauw van Suweiba naar de kinderen toe en de liefdeloze en koude sfeer binnen het gezin ook wel zat. Koffer inpakken is niet mijn ding en het gaat een rampenplan worden om dingen terug te vinden en überhaupt voor tweeënhalve maand uit de koffer te leven, maarja moet maar. Nog wat spullen achtergelaten daar, waar ik toch niks meer aan had en nog wat speelgoed voor de kinders (springtouwen van tante Ger en ome Le:p en jojo’s ) achtergelaten. Toen kwam Mama Suweiba nog met drie kralen armbandjes aanzetten en een mega knuffel. Time to go..

Ik zit in de compound waar mijn vorige huisgenootje Iris ook in zat. Een moslims gezin met een man en één vrouw en 9 kinderen (de namen weet ik allemaal nog niet maar je krijgt het allemaal nog te horen, de tiende is overigens op komst). Het sfeertje is erg goed, dat viel met direct op. Alle kinders spelen met elkaar, de vader maakt echt deel uit van het gezin en er hangt positief sfeertje. De compound ziet er knus en gezellig uit. Ik heb mijn eigen ronde hutje, waar een ‘bed’(een matras op poten) in staat, een klein tafeltje, een spiegel (die had ik niet eens in mijn eigen gezin en uhm.. dat was het:P. Ik heb nog even met de kinderen gespeeld, met de Dorapop en nog even gehoelahoept met een fietsband en toen was het alweer tijd om richting de lodge te gaan om te gaan eten. Like always heerlijk gegeten, maar nog steeds niet 100% lekker dus op een gegeven moment zat ik proppie vol. Toen ik terug kwam in de compound lag iedereen al in de hutjes, dus ben ik naar mijn hutje gegaan. Ik heb mijn klamboe opgehangen en wat spullen voor de dag erop klaar gelegd. Koffer is inmiddels een nog ergere puinhoop, help hoe ga ik dit 2,5 maand doen!?.

Dinsdag 29 oktober. Ik heb mijn eerste nacht in de compound overleefd en hoe.. Zwetend van de hitte en het geluid van mijn klotsende darmen. Ik wist nog niet waar mijn poepveld was, dus ik moest en zou blijven liggen. ’s Ochtends om kwart voor 6 ging de wekker. Tijd om te ‘douchen’ (Ik kreeg een half emmertje en moest tussen vier muurtjes gaan staan. Lekker in de buitenlucht met een spons in de weer geweest. Snel omgekleed en toen toch maar gevraagd waar mijn poepveld is. Salaah liet het me zien. Tien minuten door de bush bush gelopen, toen ze het seintje gaf hier is het veld. Volgende keer toch wat dichterbij hoor, was me iets te ver.. veld is een veld toch? Maarja leuke eerste ervaring met het poepveld.. Dik aan de schijt natuurlijk.. Hopen dat ik geen 20 keer op een dag moet rennen, want dat is en te veel sporten met dit hete klimaat en veel te ver weg en onmogelijk om te halen, haha! Vervolgens ontbeten in de buitenlucht en klaar om naar het schooltje te gaan. Op het schooltje was niet heel veel boeiends gebeurd, gewoon uhm de normale gang van zaken haha. Op het kantoor nog even aan mijn verslag gewerkt, want ook dat is lastig zonder stroom. Weer een dag die voorbij is gevlogen, ready voor de fietstocht (grr, nadeel ipv vijfminuten te lopen moet ik nu 20 minuten fietsen door de bloedhitte, terwijl mijn conditie tot het vriespunt is gedaald.. best pittig dus en kwam dan ook aan als een hijgend paard). Gelukkig werd ik vriendelijk onthaald door de kinders uit de compound, eentje sprong gelijk achterop en de rest schreeuwden van geluk SALAAAAMINGAAAAA!!!! Een tijd met de kinders zitten spelen en vervolgens werd ik al geroepen, want het eten was klaar. Naast de noedels die gebakken worden in ei en de droge rijst at Suweiba’s house… heb ik nog niet zo lekker Ghanees gegeten. Eten waarbij ik een keer niet na twee happen in vuur en vlam stond en naar water moest grijpen, nee heerlijk eten rijst met sausje, niks gevaarlijks prima te eten. Wat blijkt in de compound krijgen de vrijwilligers de prakkies te eten die de jongste kinderen ook te eten krijgen, waardoor je nul komma nul pittigheid tegenkomt, JEEEEEJJ! In de avond nog een spelletje gespeeld met mijn broertje, waarvan ik de spelregels niet kende, maar het was wel grappig. Het was al donker en had al best lange tijd doorgebracht met het gezin en had verwacht dat het allang bedtijd was, achteraf bleek het pas half 8 te zijn, maarja was helemaal gebroken dus half 8 of niet even chatten en weer proberen te slapen…

Op woensdag wederom kwart voor 6 de wekker. In plaats van de ratten, huilende basit of snauwende Suweiba word ik nu wakker door mijn wekker. Eenmaal wakker hoor ik in plaats van het verkeer en het vele getoeter, de vogels zingen.. zoveeel beter:D Deze nacht wat beter geslapen, nog steeds erg heet, maar wel oke! Tijd voor een ‘douche’, beginnend met mijn halve emmertje water.. tandenpoetsen nu het water nog schoon is.. vervolgens wassen (het is me gewoon gelukt om mijn haren te wassen en uit te spoelen, in een HALFVOL EMMERTJE MET WATER!) en toen nog eens ondergoed wassen… Wie had van te voren kunnen denken dat een halfvol emmertje zo multifunctioneel kan zijn! Try this at home-momentje;)! Bezoekje aan het poepveld, ontbijtje in de buitenlucht, dit kan gerust wennen dit ritueel, haha! In de middag even naar de stad geweest om wat voorbereidingen te treffen voor mijn les en wat boodschappies te kopen. Samen met het gezin heerlijk ananas zitten eten, wat waren ze aan het smullen! In de avond begon het te regenen en flink te onweren (het zal eens niet zo zijn inmiddels de vierde keer dat Esther ging wassen en elke keer begint het erna te regenen.. grr). Deze tijd heb ik maar even gebruikt om mijn hutje te decoreren, met alle kaarten die ik tot nu toe heb gehad en de foto’s. Toch mijn koffers uitgepakt, want zo kan ik niet leven, haha! Dus alles hang nu over mijn bedrand.. Wat zussen en een broertje, mijn muurtje laten zien, dat vonden ze erg leuk om te zien! Wat Dagbanli geleerd, zoals saaa(regen) en nog iets wat niet te spellen is maar het betekende slaap lekker haha. Tijd om te gaan slapen, mijn hutje is lekker doorgewaaid, dus wat koeler en af en toe nog steeds een briesje, hopelijk slaap ik weer wat beter!

Xxxxx
Ang!