I'm still a girl

Zo dat is weer even geleden! Woensdag 18 september ben ik weer naar het schooltje geweest. De band met de drie vrouwen in de keuken wordt steeds leuker, ook al is er weinig sprake van communicatie. Er is één schoonmaker, die ook standaard bij de keuken zit te chillen(volgens mij heb ik haar ook echt nog geen enkele keer zien schoonmaken.. en als ik de wc’s zie weet ik wel zeker dat ze haar werk nou niet zo nauwkeurig uitvoert), maar zij spreekt wel een aardig woordje Engels dus via via kunnen we wat praten. Verder is het handen en voeten werk, maar ook daar komen we een eind mee. Ik krijg van alles in mijn mik geduwd en mag van alles proeven. Verder heb ik Iris geholpen bij het lesgeven van de High School klas.. Best al lastige stof om dat in het Engels uit te leggen, maar het ging redelijk. Het leuke van die klas is dat ze dolgraag les willen (maar er was toen geen leraar beschikbaar), terwijl P3 bijvoorbeeld alleen maar zit te klieren en we die klas ook niet stil kunnen krijgen.. tenzij er een ghanese leraar de klas in komt en dreigt te slaan of ze te achtervolgen als ze niet stil gaan zijn.. Echter zijn wij niet zo van deze aanpak en roepen wij twintig keer QUIEEEEEET!!! Om vervolgens de ergste herrieschoppers in de hoek te zetten.. de welbekende TIME OUT van Jo Frost haha. Ook zijn er drie nieuwe vrijwilligers aangekomen. Ben (blijft drie maanden), Renske (blijft 6 weken) en Irene (blijft vier weken). Ze komen erg leuk over, dus weer wat nieuw vlees in de groep haha!

Donderdag 19 september heb ik weer aan mijn band gewerkt met het keukenpersoneel. Zo hebben ze me meegenomen naar de compound achter de school. Waar veel mannen zich in het zweet aan het werken waren door hout te hakken (met 34 graden). Uiteraard werd ik weer door de oudste man bij zich geroepen om te vragen of hij mijn man mocht worden (blij dat hij het in ieder geval vraagt.. zo gaat het hier normaal gesproken niet..) Netjes gezegd dat ik pas en toen weer snel terug gelopen naar de keukendames.. Vervolgens gingen we naar binnen in een klein huisje. Hier zat een vrouw die pas zaterdag bevallen was van haar kindje.. Volgens mij veeeeeel te vroeg geboren, want het was echt nog inimini! Als ik morgen terug zou komen, mocht ik bij de naamceremonie aanwezig zijn (het kind krijgt het kind krijgt hier een week later pas een naam tot die tijd is het naamloos..), helaas zou ik er de volgende dag niet zijn omdat het de bedoeling was dat ik naar WA zou gaan, maarja dat liep even weer wat anders.. Ik moet het echt leren niet plannen in Ghana.. Na de maaltijden, geholpen met het opruimen.. de hitte nam echter zoveel energie in beslag dat ik niet kon helpen in de les. De kinderen hadden pauze, maar ook hier kon ik even niet waarderen dat er vier kinderen aan me gingen hangen en plakken.. Te Heet, Te Warm, dus even ruimte.. Veel eten en drinken, toch hielp dat niet echt.. begon me alweer beroerd te voelen. Op het kantoor ben ik gaan liggen en heb ik twee waterzakjes gebruikt ter verkoeling, toch handig die dingen! Terwijl ik deze tijd eigenlijk moest besteden aan mijn stag verslag kon ik niet meer uit mijn ligstand komen en als ik dat deed, werd de hoofdpijn en duizeligheid me iets te veel.. Renske gaf het advies nog om even zoutoplossing te drinken, zo gezegd, zo niet snel gedaan.. zeewater is moeilijk weg te krijgen en mijn maag vond dat ook en draaide zich dan ook gelijk om.. Zat ik daar dan lekker op de vieze grond, met een maag die streek is en toch maar weer een ORS naar binnenwerken.. Gelukkig gelukt! Donderdags eten we altijd op de office, dus heb met moeite de rijst naar binnen kunnen werken.. Gedachtes, Gadver niet weer he.. Malaria? Zonnesteek? Doei WA.. Eenmaal thuis kwam Suweiba ons tegemoet en maakt een praatje. Toen ze zich op mij richtte brak ik, was weer ziek voelde me kut en ga dit echt niet volhouden als ik dalijk elke week hier ziek ga zijn (tsja op dat moment voelde het alsof ik tot nu toe alleen maar ziek was geweest..), lieve BIGMAMA knuffel gekregen en sussende woorden van gastmoeders helpen dan wel. Toch was de nacht zwaar, weer flinke koorts, hoofdpijn en duizeligheid, wetende dat je morgen voor de zekerheid toch maar weer een test moet gaan doen en weer een weekend tegemoet gaat zonder vrijwilligers, rusten en alleen het gastgezin (leuk hoor, maar best lang). Op deze momenten voel je je eenzaam en wil je liever gewoon uitzieken in je eigen vertrouwde bedje, moeders die komt checken hoe het gaat met je en de verdere vertrouwde omgeving.. maarja

Vrijdag werd Iris opgehaald door Bash. Toch kwam hij eerst weer even checken bij mij en zei dat ik echt even test moest doen. Niet alleen voor malaria, maar ook voor tphon ofzo (zelfde symptomen als malaria maar toch weer ff tikkie anders).. Ook weer sussende woorden van Bash en een dikke Ghanese zoen op je wang zorgen toch wel weer voor een lach op je gezicht! Ik had eigenlijk een gesprek met mijn docentbegeleider, maar op de één of andere manier was er geen telefoongesprek mogelijk.. This Is and will always be Africa! Na tien keer proberen toch de moed opgegeven. Al gauw kwam Sylvester om me mee te nemen naar de kliniek.. Dit keer voelde ik me echt al stukken beter, maar alsnog zat ik op tegen het bezoek aan de kliniek. Gelukkig gingen we naar een andere, waar ze punt 1 tien keer hygiënischer werkten, professioneel handelden en de uitslag binnen een uur klaar was.. Geen malaria en geen tphon, HAPPY ME! Nu nog de rit achterop Syvesters motor overleven, want pfoeee van zijn rijstijl gaan mijn haren overeind staan.. De rest van de dag rustig aangedaan, gelezen, wat gechat, gebeld met moeders en socializen met de familie! Even naar het kantoor gegaan, want Hendrik gaat morgenochtend alweer naar huis! Erg gek aangezien ik met hem aankwam, zo lief kreeg ook geld van hem voor mijn project, hij hoopt dat ik het kan gebruiken om de keuken aan te pakken! Nog even wat spelletjes met Hendrik gespeeld en toen werd het tijd om dag te zeggen!

Gisteren ook een rustig dagje. Druk bezig geweest met mijn verslag, boek lezen, socializen met het gezin. Ik ben met Suweiba naar een soort babyshower geweest van de buren. Echter kreeg ik meer aandacht, dan het pasgeboren kind en de moeder.. Salaminka, Salaminka, Salaminka (blanke is mijn roepnaam hier geworden). Wel leuk om het meegemaakt te hebben en dat ik mee mocht. In de middag kwamen er ook een vier meiden van de straat bij ons spelen. Ze waren zo schattig dat ik ze allemaal een knuffeltje heb gegeven, (je weet wel die van de HEMA) blij dat ze ermee waren. Zo leuk om te zien!

Vandaag ook weer druk met het verslag aan de slag en tsja beetje vervelen haha, maarja vrijwilligers komen vanavond alweer thuis! Al komt Iris niet meer terug, zij gaat nu voor de laatste twee weken toch nog de compound ervaren.. ben benieuwd! Ik ga waarschijnlijk de week na mijn verjaardag de compound in, dan kan ik mijn verjaardag hier in mijn nu toch wel vertrouwde gastgezinnetje vieren! Veel mensen vragen al wat ik mis van huis. Vooral eten dat staat echt op nummer 1, behalve rijst, een ei en wit brood gaat er op het moment alles in, maar het kwijl loopt me toch wel in de mond als ik denk aan een heerlijk broodje gerookte zalm of gewoon een lekker prakkie.. Nummer twee staat toch wel mijn verwenmomentje, gewoon even tijd voor jezelf nageltjes doen even maskertje op zijn tijd.. Even relaxen haha. Nummer drie is denk ik mijn kledingkast.. mis de ruime keuze uit kleren, heb veel te veel tijd over ’s ochtends, omdat er nou niet veel te kiezen valt. Haha Tsjaa I’m still a girl!, maar komt goed hoor..

Xxx

Angela