19 wifes & 100 kids and still counting…

Zaterdag was het zover mijn eerste weekendtrip in Ghana naar Bolgatanga, Paga, de grens van Burkina Faso en Sirigu. Allereerst dus weer vroeg uit de veren, zoals ik inmiddels bijna gewend ben. Tussen half 8 en 8 uur zouden we opgehaald worden door Bash. Echter gelden de Ghanese tijden uiteraard ook voor Bash dus was het 9 uur, toen we wegreden van ons gasthuis. Daar zaten we dan met negen man in de bus. Bash, de chauffeur (even zijn naam kwijt, kan het toch niet goed schrijven waarschijnlijk), Ellis, Renate, Eveline, Jeanine, Hendrik, Iris en ik. Het voelde net als een schoolreisje, muziekje op en met zijn allen lekker ouwehoeren over hoe het weekend gaat zijn, terwijl we hobbelend in de bus zitten over alle drempels hierzo. Snelle stop bij het tankstation en even eten inslaan, zodat we kunnen bunkeren tijdens de busrit. Onze eerste stop was bij de Tongo Hills. Het was inmiddels 1 uur, dus terwijl alle ghanezen hier beginnen te slapen, gaan wij op het heetst van de dag bergen beklimmen. Eerst hebben we nog een Ghanese ruzie meegemaakt tussen Bash en de medewerker van het gebied, aangezien hij ons geen vrijwilligerskorting wilde geven.. uiteraard liet Bash dat niet gebeuren en heeft het mooi voor elkaar gekregen. Vervolgens een rondleiding gekregen en veel gewandeld tussen de rotsen en de rotsen beklommen. Toen zijn we naar het hoofd van het dorpje gegaan ‘the chief palace’. We kwamen daar aan en toen zat er een zwarte opa met grijze baard op een grote gestoffeerde stoel met drie honden om zich heen en 3000 vliegen… dat was dus het hoofd van het dorp. Een man met 19 vrouwen en meer dan 100 kinderen (ze wisten het aantal niet precies meer).. Niet gek dat deze man dan ook een grote stoel nodig heeft om uit te rusten. Hij is elke dag zeer productief bezig met zijn vrouwtjes.. We kregen een rondleiding door de compound en hebben veel hutjes gezien en offeringsplekken gezien. Uiteindelijk zijn we niet meer naar de grote grot voor het offeren gegaan, het was erg heet en het was een zware klim (het feit dat we allemaal topless moesten, omdat dat traditie is om de goden te eren.. heeft wellicht ook meegespeeld), dus we zijn niet meer gegaan. Tijd om te lunchen en een goede maaltijd te nuttigen dacht ik zo… Het restaurant was het daarmee eens en besloot me wat extra vlees te geven. Tijdens het eten ontdekte ik namelijk dat mijn salade vol met mieren zat.. jammie maarja deel opzij geschept, verstand op nul en positief denken… EINDELIJK MIJN EIWITTEN!!

Na mijn eiwitrijke maaltijd gingen we richting Paga. Het park waar we krokodillen gaan zien.. We gingen naar binnen en zagen al gelijk een mega beest liggen. We mochten foto’s maken. Na drie keer op en neer te lopen, heb ik toch besloten dat ik wel als eerste wilde.. pure tactiek natuurlijk, want ik schatte mijn kansen groter om het te overleven aangezien het beest nog niet geirriteerd was door de toeristen.. wellicht is dat anders nadat de 7e vrijwilliger zijn staart pakt. Mijn moment van dapperheid, angsten overwinnen en moed verzamelen was aangekomen. Ik mocht zijn staart pakken en ik mocht boven hem gaan staan en met één hand op hem leunen. Volgens mij scheet ik echt 24 kleuren in mijn broek, maar de foto’s zijn het bewijs. Ik heb echt een krokodil aangeraakt (ik zou graag willen zeggen dat ik geworsteld heb met de krokodil, maar dat geloven jullie toch niet.. bovendien vind ik dit al een stoer genoeg verhaal toch(A)). De foto’s waren gemaakt, dus snel weg van dat beest en mijn hart weer onder controle krijgen.. veel vrijwilligers traden in mijn voetsporen. Aan het eind kreeg de krokodil een kip toegegooid. Erg zielig, want de medewerker liet het kippetje eerst heel hard piepen en heen en weer slingeren en toen hap, slik en weg was die. Maarja..

We vervolgden onze reis naar de grens van Burkina Faso. We mochten in eerste instantie niet over de grens, dus ik stiekem met vijf tenen toch onder het hek door, zodat ik jullie toch kon melden dat ik in Burkina Faso geweest was.. vervolgens mochten we legaal toch even kijkje nemen in het Franstalige buurland. Echter veel verschil is er niet dezelfde armoedige en inelkaarvallende hutjes, loslopende geiten en verkeer dat zich niet aan de regels hoeft te houden. Toch kan Burkina Faso van de bucketlist gestreept worden, haha. Na dit bezoek hebben we een erg lange hobbelende busrit moeten doorstaan. Bash had haast, omdat hij de weg niet zo goed kende, dus ging ook nog eens lekker hard over alle gaten en hobbels heen. Kwamen we nog met onze bus midden in een kudde koeien terecht.. Het is toch wat.. Echt GHANA! Wisten jullie dat naast kamelen en dromedarissen ook koeien vetbulten hebben, nou dat is dus echt waar.. met eigen ogen gezien:P Uiteindelijk zijn we toch bij de lodge aangekomen, hebben we heerlijk kunnen genieten van spaghetti en vervolgens mijn bedje in.

Ik schrijf morgen over zondag. Ik ben erg moe dus wil naar mijn bedje toe! Bovendien hebben jullie nu alweer wat leesvoer…=D

Xxxx Goodnight
Angela