Tamale, Here we come..!

Vandaag 26 augustus gaan we dan eindelijk richting Tamale. Daar ben ik wel aan toe ook. Accra is leuk om te zien en je hebt er inderdaad meer mogelijkheden om ’s avonds wat te gaan doen, maar de Ghanezen zijn wel opdringerig en daardoor voel je je niet echt op je gemak… Volgens mij is dat in Tamale veel minder, dus op naar de nieuwe uitdaging, maar eerst de 12-urige busrit overleven. Ik zit op dit moment dan ook in de bus te hobbelen, te stuiteren en te trillen haha. Hier hebben ze geen trilapparaten nodig om af te vallen. Hier raden ze je een tripje Accra-Tamale aan dat doet wonderen haha. Vanochtend 5 uur ging de wekker, pfoe best vroeg, maar gelukkig wel lekker geslapen en ook deze nacht heb ik het gevecht met de muggen gewonnen, dus moeders geen paniek! Ik loop nog niet rond als een gedrocht haha (even afkloppen)… Vervolgens even snel wat gegeten en alle pillen geslikt. Multivitamine, euchinaeforce en mijn malariapil horen bij de dagelijkse routine. Ook nog maar twee reispilletjes in mijn mik geduwd.. lijkt me ook niet heel overbodig haha. Daarna de koffers naar beneden gesjouwd, toen zagen we nog het kleine Ghaneesje met zijn ballon lopen. Helemaal lachen en zwaaien. Te leuk=D Toen hebben Toontje en Malkon ons afgezet bij de bus en hebben we afscheid genomen. Nu inmiddels nog 10 uurtjes reizen ALS het volgens schema loopt, dus ben benieuwd;)
Tijdens de busrit heb ik veel geslapen haha. ’s Ochtends heb ik twee reispilletjes ingenomen en ook Evelien heeft deze geslikt, maar vroeg aan mij of je er duf van kon worden. Ik heb nooit ergens last van gehad, dus zei van niet. Nou ik begin op dit antwoord terug te komen. Het is inmiddels 2 uur ’s middags nu ik dit typ en heb eindelijk mijn ogen open. Ook Eveliene is weer op aarde, maar dat kwam doordat we de bus uit moesten in Kumasi, omdat deze een korte onderhoudsbeurt moest krijgen. Lijkt wel of ik mezelf en Eveliene erbij gedrogeerd heb haha. Net hebben we dus een tussenstop gehad in Kumasi. We hebben even op een bankje gezeten en zaten letterlijk tussen de kippen en geiten. Erg grappig! Ook heb ik mijn eerste ‘iew’ momentje gehad… Was echt iets voor jou geweest Imke (waarschijnlijk had ik dan niet meer bijgekomen, dit was echt twee honderd keer erger dan Lowlands).. ik dacht ga wel ff naar de wc, nou ik had beter gewoon buiten in de bosjes of op het gras kunnen gaan haha, maar das weer een leer voor de volgende keer=P. In de tijd dat ik even mijn ogen open had en niet sliep, heb ik ook het een en ander van Ghana kunnen zien. Het is echt een mooi land op zijn eigen manier. Veel groen, houten hutjes, mensen op straat.. het heeft wel zo zijn charmes=). Tuurlijk ziet het er armoedig uit, maar de mensen zien er niet ongelukkig uit. De kinderen spelen met elkaar en met wat ze hebben. De volwassenen zorgen voor het eten en het huishouden. Nog minimaal 7 uur te gaan in een bus die meer beenruimte heeft dan ik ooit eerder heb gezien en ik maar denken dat ik een 12-urige busrit in een propvolle bus naast een geit moest gaan doorbrengen. Helaaaaas, Dat valt een beetje tegen, maar wie weet krijg ik die kans nog in Tamale=D
Zo we zijn gisteravond half 9 aangekomen in Tamale. Bash stond ons gelukkig direct op te wachten, dus het was koffers inladen en gas op die lolly richting het kantoor van Vrijwillig Wereldwijd waar wij tot vrijdag verblijven. We slapen nu met zijn vijven, er is namelijk een nieuwe vrijwilliger bij. Ze heet Ellis en is vorig jaar ook al geweest om 6 weken vrijwilligerswerk te doen en is nu weer terug voor 6 weken. Het kantoor ziet er leuk en primitief uit, maar douche doet het prima (behoorlijk koud alleen) en de wc spoelt niet door maar als dat alles is! Haha. Ook vannacht weer overleefd, zonder dat ik gestoken ben, hopen dat ik dat nog 143 nachten te gaan. We zijn ons nu aan het klaarmaken voor het ontbijt en daarna zal Bash ons gaan rond leiden door Tamale en laat ons de belangrijke plekken zien, zoals de markt en internetcafé (hopelijk gelijk even gebruik van maken).
Vanochtend en vanmiddag hebben we een rondleiding gekregen. Er komen zoveel indrukken op je af. Vrouwen met complete kasten die op het hoofd gedragen worden, kinderen die achter op de rug meegesjouwd worden. Alle kinderen die naar je zwaaien en lachen.. ik voel me net Maxima. Richtingsgevoel heb ik nog niet dus waarschijnlijk, verdwaal ik de komende tijd nog wel. De mensen vind ik hier wel veel vriendelijker dan in Accra… ze zijn niet opdringerig en lachen juist. Zo waren we net wat aan het drinken en kwam er een Ghanese vrouw koekjes brengen. Kortom erg veel indrukken, die soms erg veel worden maar ik probeer het allemaal in me op te nemen en op me af te laten komen. Ook had ik net heel even wifi, maar whatapp doet het nu niet meer. Ik ga in deze week even een ‘dongel’ ofzo kopen dan heb ik internet.. Ik hoor verhalen over Skype dat dat lastig wordt maar who knows misschien kunnen we het proberen en anders in ieder geval chatten en kan ik genoeg blogs posten!
Strakjes lekker eten en dan denk ik nog even chillen hier met de andere vrijwilligers..

Veel liefs, mis jullie
Xxxx angela